در دوران بارُک ( 1750 – 1600 ) ، تریل از نُت بالاتر از نُت اصلی شروع می شد و با گروپّتو به پایان می رسید ولی در دوران کلاسیک و رُمانتیک از نُت اصلی شروع می شد و با گروپّتو به پایان می رسید ، در نتیجه تعداد نُت ها یکی بیش تر یا یکی کم تر بود .

در سازهای شستی دار مانند پیانو :

اگر نُت های آکُرد از دو خطّ موجی روی هم تشکیل شود ، باید اولین نُت بالایی هم زمان اجرا شود و اگر یک خطّ موجی متصل باشد ، باید نُت ها به ترتیب از بَم به زیر اجرا شود .

گلیساندُ ( لغزانه )  Glissando

گلیساندُ به معنی کشیدن یا سراندن انگشت روی شستی های سازهای شستی دار می باشد ، در واقع کشیدن انگشت روی شستی ها ، به این ترتیب که نوازنده یک انگشت خود را ، از صدای بَم  به طرف بالا ( صدای زیر ) یت از صدای زیر به سمت پایین ( صدای بَم ) حرکت دهد .

گلیساندُ نوعی اجراست که به وسیله ی آن اصوات پی در پی ، به سرعت و به حالت لغزنده به صدا در می آیند . در سازهای شستی دار  ( پیانو ) اگر اجرای گلیساندُ از صداهای زیر به بَم ( یعنی از راست به چپ ) مورد نظر باشد ، ناخُن انگشت شستِ دستِ راست و ناخُن انگشت سوم دست چپ را بر روی شستی ها می کشند و به عکس ، اگر اجرای گلیساندُ از صداهای بَم به زیر  ( یعنی از چپ به راست ) مورد نظر باشد ، ناخُن انگشت شست دست چپ و ناخُن انگشت سوم دست راست را بر روی شستی ها می کشند .

در سازهای آرشه ای یکی از انگشتان دست چپ را در صدای اول نگه داشته هم زمان با کشیدن آرشه ، انگشت را روی سیم می کشند و در نتیجه صدایی آژیر مانند  ایجاد می شود که امروزه آن را پُرتامِنتُ (Portamento)  گویند . اجرای گلیساندُ را با استفاده از مخفف کلمه ی گلیساندُ (gliss.) بر روی خطّ موجی نمایش می دهند .

 سوالات

 

 

 

 

پایان

---

لینک کوتاه مقاله : https://5ia.ir/cxr
کد QR :