چرا برندهای گوشی های هوشمند نمی توانند آن را به درستی دریافت کنند؟

شارژ سریع پایه‌ای است که به تلفن‌های ما کمک می‌کند تا در یک روز استفاده سنگین جان سالم به در ببرند و زمانی که باتری‌ها قدیمی می‌شوند و نمی‌توانند بعدازظهر را تحمل کنند، آنها را در بازی نگه می‌دارد. با این حال، علیرغم بیش از یک دهه توسعه، به نظر می رسد تعداد کمی از برندهای گوشی هوشمند، اگر وجود داشته باشد، فرمول شارژ سریع کامل را به دست آورده اند.

چه به یک گوشی هوشمند ارزان قیمت و چه پرچمدار نگاه کنید، بسیاری از آنها یا خیلی کند هستند، یا به استانداردهای اختصاصی محدود می شوند یا نمی توانند حداکثر توان خود را برای چند دقیقه بدون گرم کردن حفظ کنند. مطمئنا ساختن یک گوشی با قابلیت انجام همه کارها نباید اینقدر سخت باشد؟

به عنوان مثال، سری آیفون 14 اپل را در نظر بگیرید که تنها به 20 وات قدرت از طریق استانداردهای آزمایش شده و آزمایش شده اما نه دقیقاً فوق مدرن USB Power Delivery محدود می شود. مدل عظیم آیفون 14 پرو مکس تقریباً دو ساعت طول می کشد تا سلول نه به خصوص بزرگ 4323 میلی آمپر ساعتی را شارژ کند. همانطور که اپل می خواهد لوازم جانبی بفروشد، MagSafe حتی سخت تر است. علیرغم سایر مشخصات قدرتمند آن، شارژ ضعیف، توصیه کامل آیفون به کاربران قدرتمند را دشوارتر می کند.

به همین ترتیب، Pixel 7 Pro برتر گوگل دارای 23 وات است، در حالی که Pixel 7 و Pixel Fold حداکثر 21 وات را ارائه می دهند. علیرغم استقبال از آخرین فناوری شارژ، پیاده سازی گوگل ثابت کرده است که به سختی سریعتر از قابلیت های کند 18 واتی این برند است. بدتر از آن، پیکسل 7a که هنوز از استاندارد قدیمی 18 واتی USB PD استفاده می کند، به نظر می رسد بیش از حد گرم می شود و حتی کندتر شارژ می شود.

این ما را به چرایی هدایت می کند. به احتمال زیاد، این برندها به سادگی از آن استفاده می‌کنند و از روش مطمئن کم و کند استفاده می‌کنند تا باتری‌ها را پس از سال‌ها استفاده در حالت معقول نگه دارند. در حالی که این تئوری ثابت نیست، این نظریه می گوید که دماهای بالاتر و جریان بیشتر باتری ها را سریعتر تخریب می کند، به ویژه در هنگام استفاده از سلول های ارزان تر. نام‌های بزرگ مطمئناً می‌توانند سرعت‌های سریع‌تری ارائه دهند و تقریباً مطمئناً باید به سمت یک 30 وات نسبتاً محافظه‌کار سوق دهند. حتی اگر به قیمت باتری‌های حجیم‌تر و/یا گران‌تر تمام شود.

آزاردهنده ترین این است که این وضعیت تا حدی ساخته خودشان است. فقدان باتری‌های قابل تعویض، احتمالاً اپل و کو را مجبور کرده است تا با باتری‌های چسب‌دار خود، ایمن باشند. تلفنی که برای عمر پنج سال ساخته شده است، اگر تعویض آن سخت است، باید نسبت به باتری بسیار ملایم‌تر عمل کند. امیدواریم، اقدامات لازم برای اجرای تعمیرپذیری، سازندگان را تشویق کند تا به طور معقولی توانی را که مایل به تامین باتری گوشی‌های هوشمند هستند، افزایش دهند.

از سوی دیگر، برندهای چینی با سطوح قدرت فوق‌العاده قدرتمند 100 وات، 150 وات و 200 وات پیشرفت کرده‌اند. گوشی هایی مانند Xiaomi 13 Ultra بسیار سریع شارژ می شوند و تنها نیم ساعت طول می کشد. این استانداردهای اختصاصی به خوبی کار می کنند زیرا تولید کنندگان می توانند جریان و ولتاژ باتری را برای شارژ بهینه تر مدیریت کنند.

سرعت‌های سریع‌تر عالی هستند، اما این استانداردها بی‌عیب نیستند. برای شروع، آنها داغ کار می کنند، که اغلب مستلزم کاهش سطح قدرت عقب و راه حل های خنک کننده حجیم است. همانطور که سفرهای مختلف به آزمایشگاه آزمایش ما نشان داده است، به ندرت به بسیاری از این سطوح قدرت رسیده است. حتی زمانی که آنها هستند، آنها به سختی برای بیش از یک دقیقه پایدار هستند، بنابراین وعده های 100W+ بسیار به ندرت محقق می شود. همانطور که قبلاً بحث کردیم، قدرت و دماهای بالا فشار بیشتری را به باتری وارد می‌کنند و حتی سلول‌های باتری گران‌تر نمی‌توانند نگرانی‌های مربوط به طول عمر را برطرف کنند.

جای تعجب نیست که برندهایی مانند Realme و Xiaomi اکنون سریع‌ترین قابلیت‌های شارژ خود را در پشت منوهای تنظیمات قفل می‌کنند و زمان‌های شارژ بسیار محافظه‌کارانه‌تری را در اختیار کاربران قرار می‌دهند. به همین ترتیب، HONOR امسال از قابلیت‌های 100 واتی خود عقب‌نشینی کرد و شارژ 66 وات (45 وات ضبط شده واقعی) را با Magic 5 Pro ارائه کرد. این به سختی اطمینان بخش است که این استانداردهای انحصاری بسیار قدرتمند برای سلامت طولانی مدت باتری خوب هستند و به کنار بازاریابی، ما را به تعجب وا می دارد که چرا برندها این تعداد عظیم را بسیار ضروری می دانند.

بدتر از آن، اگر در مسیر شارژ اختصاصی قرار بگیرید، اغلب درگیر شارژر همراه و لوازم جانبی مخصوص برند هستید. سعی کنید تلفن هایی مانند OnePlus 11 را از طریق یک فیش USB PD شارژ کنید و زمان به دو ساعت کاهش می یابد. اگر می‌خواهید شلوغی دوشاخه را کاهش دهید، ضایعات الکترونیکی را کاهش دهید یا از یک بسته باتری با شارژ سریع شارژ کنید، این موضوع بسیار بد است.

همانطور که ما اغلب نظر داده ایم؛ مصرف کنندگان نباید برگه های مشخصات را غربال کنند تا بدانند آیا دوشاخه کار می کند یا خیر. سادگی Plug-and-play ضروری است. مسلماً برخی از برندها در این زمینه بهتر از سایرین هستند و از پروتکل های اختصاصی و USB PD با سرعت های بهتر از پایه پشتیبانی می کنند. اما به همان اندازه، بسیاری از تلفن‌ها تقریباً به طور کامل به پروتکل‌های اختصاصی متکی هستند، به ویژه در میان‌رده‌های شارژ سریع. و اگر دوشاخه اختصاصی خود را در خانه رها کرده باشید، شارژ سریع چه فایده ای دارد؟

راه حل کامل در وسط نهفته است. یک استاندارد جهانی که از کنترل های قدرت دانه ریز برای شارژ بهینه پشتیبانی می کند. خوشبختانه، در حال حاضر راه حلی در بازار وجود دارد. مشخصات USB Power Delivery PPS که در سال 2017 معرفی شد، امکان پیکربندی برق بلادرنگ مشابه استانداردهای اختصاصی را فراهم می کند. متأسفانه، پروتکل کاملاً آنطور که باید انجام نشده است. احتمالاً به این دلیل که، یکی، مارک های محافظه کار هنوز نمی خواهند سطوح بالاتر قدرت را به خطر بیندازند. دوم، اگر از قبل یک پروتکل اختصاصی دارید، چرا چرخ را دوباره اختراع کنید؟ و سوم، هیچ کس نمی خواهد پس از فروش اختصاصی به بازار رقابتی و ارزان قیمت شارژ USB را از دست بدهد.

با این حال، برخی از برندها به درستی از USB Power Delivery PSS استقبال کرده اند و بهترین ها را در هر دو دنیا به مشتریان خود ارائه می دهند. ایسوس که استاندارد را تحت اصطلاحات HyperCharge خود قرار می دهد، تا 30 وات در مدل های کوچکتر Zenfone و 65 وات در سری تلفن های ROG ارائه می دهد. این مقدار انرژی کافی است و در نتیجه زمان شارژ باتری 6000 میلی آمپر ساعتی ROG 7 Ultimate تنها 42 دقیقه به اتمام می رسد، به علاوه سازگاری کامل با لوازم جانبی شارژ شخص ثالث. به همین ترتیب، سامسونگ با گوشی‌های گلکسی اس 23 پلاس و اولترا به 45 وات می‌رسد و آن‌ها را در حدود یک ساعت تا 100 درصد شارژ می‌کند. پس از سککه‌های نسل اولیه، جدیدترین تلفن‌های گلکسی در حفظ حداکثر مصرف انرژی نیز بهتر عمل می‌کنند. متأسفانه، سامسونگ همان قابلیت‌ها را برای گوشی‌های مقرون‌به‌صرفه‌تر و کوچک‌تر خود به ارمغان نیاورده است، اما امیدواریم که این قابلیت‌ها در نسل آینده از راه برسد.

اگرچه به سرعت اعداد شارژ نیروگاه مطلق در بازار نیست، 30 وات تا 60 وات، بسته به ظرفیت باتری، برای شارژ اضطراری به اندازه کافی قدرتمند است، زمان مناسبی را برای پر شدن فراهم می کند و منجر به گرمای بیش از حد نمی شود. گوشی ها همراه با سرعت شارژ سریع بسته های باتری، شارژرهای خودرو، و تامین انرژی چندین گجت تنها با یک دوشاخه، در ازای چند دقیقه زمان شارژ، یک پیروزی آشکار است.

علاوه بر این، این برندها کلیدهای شارژ سریع را اجرا می کنند که به کاربران اجازه می دهد تا از قابلیت های شارژ سریع استفاده کنند. سامسونگ دارای سه ضامن مختلف (از جمله شارژ سریع بی سیم) است، بسته به سطح قدرتی که با آن راحت هستید، ایسوس دارای حالت آهسته شارژ ثابت خود است و سایر شرکت ها کلیدهای مشابهی را ارائه می دهند. علاوه بر این، ایده‌هایی مانند شارژ زمان‌بندی ایسوس و باتری تطبیقی ​​Google برای برنامه‌ریزی شارژ در طول شب، لایه‌ای از هوش اضافی را ارائه می‌کنند و به طول عمر باتری کمک می‌کنند. خوشبختانه بسیاری از برندها ویژگی‌های مشابهی را پیاده‌سازی می‌کنند، اما همه اینها باید استاندارد بالا و پایین نردبان قیمت نیز باشند.

در اینجا شما آن را دارید، بسته شارژ نهایی. قدرت در منطقه 30-60 وات (بسته به اندازه باتری) برای شارژ سریع روزانه، USB Power Delivery PPS برای سازگاری با تقریباً همه ابزارهای USB-C دیگر، و برنامه شارژ هوشمند در شب برای کسانی که ترجیح می دهند یک شبه شارژ شوند. . به اندازه کافی ساده در حالی که در حال انجام آن هستیم، باتری های قابل تعویض مقرون به صرفه را به کار بیندازیم تا بتوانیم گوشی های هوشمند را برای پنج سال یا بیشتر در حال کار نگه داریم و مشکل شارژ گجت به طور کامل حل شود. اولین برندی که آن را چنین می سازد، پول من را می گیرد.

اما اگر امروز مجبور شدم گوشی را به دلیل قابلیت شارژ کاملش توصیه کنم، با ASUS Zenfone 10 یا Samsung Galaxy S23 Plus اشتباه نمی کنید، و اگر در اروپا هستید، HONOR Magic 5 Pro کار خوبی انجام می دهد. در متعادل کردن شارژ اختصاصی و جهانی نیز.